Strona:PL Kraszewski - Żacy krakowscy.djvu/90

palcem na pana Wojnę, przyszedł tu na świadki, to i ja się za nim wcisnąłem. P. Hiacynt zarumieniony usunął się nieco, a oczy wszystkich zwróciły się na niego.
 — Z jakiego powodu znajdowałeś się między sługami ks. Czarnkowskiego?
 — A bo ja to prowadziłem tę kobietę, o którą poszedł spór, i mnie to te szalone studenciska błotem tak brzydko obrzucali. Jak też ja zobaczyłem że ich bili, to i ja bić zacząłem.
 — Czy raniłeś, lub zabiłeś którego?
 — Jak Bóg miły, pod mój kij nie patrzałem.
 — Czy widziałeś że ks. Czarnkowski was zachęcał do bicia studentów, czy nie mówili ci słudzy, że z jego rozkazu to robili?
 — Nic nie mówili, tylko jakeśmy już bić zaczęli, tak oni obróciwszy się ujrzeli, że ten oto ksiądz pono stał we drzwiach i kiwał na nich kijem, aby tłukli co wlezie.
 — A tyż to widziałeś?
 — A widziałem!
 — Czy ten sam był ksiądz którego tu widzisz?
 — Musi być ten sam, kiedy tak powiadają.
 — Czy przysiężesz na to coś powiedział?
 — Gotów jestem i przysiądz, kiedy tego będzie potrzeba, umiem ci i nauczyłem się po obcych krajach tyłe przysiąg, żebym i za dzień cały nie wygadał.
 — Nie jesteś więc katolikiem? przysiężesz na krzyżu i Ewanjelji.
 — Przysięgnę i na ewanjelję!
 — Wiesz-że co to jest ewanjelja? zapytał jeden z zasiadających.