Strona:PL Kraszewski - Żacy krakowscy.djvu/91

 — Słyszałem, jest to wielka książka w skórę oprawna z klamrami.
 Księża spojrzeli po sobie i ruszyli ramionami pytając się wzajemnie, jaką by mu przysięgę naznaczyć wypadło, on stał i wąsa kręcił.
 — Potrzeba jeszcze, ozwał się nareszcie jeden, abyśmy wiedzieli w co wierzysz.
 — W co Waszmość każecie, to ja będę wierzył, odpowiedział spokojnie Tomasz.
 — Wierzysz, zapytał jeden, w zmartwychwstanie? w duszę?
 — Wierzę, ale tego nie rozumiem, rzekł Tomasz.
 — Wiara obejdzie się bez rozumu, — przerwał jeden z sędziów, żartując.
 — Wiele jest Bogów? zapytał drugi ksiądz.
 — Oto pytanie, śmiejąc się odpowiedział sługa, czy ja ksiądz żebym o tem wiedział — kto ich policzy? — Co kościół, to Bóg. A tyle widziałem kościołów, osobliwie w Rzymie! Bóg wie, wiele jest Panów Bogów!
 — Pan Bóg w wielu jest osobach?
 — Pierwszy raz słyszę, że pan Bóg jest w osobach.
 — Czy umiesz znak krzyża Świętego położyć na sobie — zapytano znowu.
 — A którą ręką? — zapytał sługa wyciągając obydwie.
 Ksiądz Przerębski po tej odpowiedzi rozkazał go pachołkom miejskim wziąć i odprowadzić do więzienia, pókiby dalszych względem niego nie uczyniono rozporządzeń.
 Po IVte. Stawali jeszcze świadkowie liczni ze strony studentów, którzy wszyscy z małemi odmianami toż samo co poprzedni uznawali.