Strona:PL Kraszewski - Dziennik Serafiny.djvu/216

zimnym.... trochę strasznym, wszedł do mojego pokoju... widocznie mając mi coś do powiedzenia...
 Nie lubię go u kolebki mojego Stasia — trwożę się, gdy nań patrzy, poprosiłam go więc do mojego pokoju...
 Obejrzał się wprzódy bacznie, nim począł rozmowę...
 Widziałam, że coś ważnego ma mi do powiedzenia i że mu to nie łatwo przychodzi..
 — Kochany Stryju, rzekłam — proszę cię, bez ogródki... znacie mię trochę... bądź otwartym ze mną.
 — Myli się kochana synowica, odparł, ja — niemam tak dalece nic ważnego, i nic... trudnego do powiedzenia... Wszystko, dzięki Bogu, jest uregulowanem, według jej życzeń... Kochana pani masz dożywocie na całym majątku, w razie gdybyś o nowych związkach nie myślała — masz opiekę nad synem aż do jego pełnoletności... masz pomocników w nas, jakich sama wybrałaś sobie... Idzie tu tylko teraz... o to...
 — O co, panie Radco...
 — Za życia Oskara... kochana pani, rzekł — inny mógł być skład naszego dworu... otoczenia...
 Kaszlnął —
 — Czy nie znajduje pani, dla własnego spokoju,