— Prawda! ale wspomnij pan, że nasi przeciwnicy więcej nierównie broili. W pierwszych trzech latach prześladowania umęczono 277 osób. Wspomnij pan rzeź św. Bartłomieja... Saavedrę... inkwizycyę, którą z Teatyna papież Caraffa Paweł IV ustanowił.
— Cytujesz mi, księże kaznodziejo, sam stek barbarzyńców i fanatyków. Sądzę jednak, że działania obłąkanych nie mogą tłumaczyć Kalwina. Cudze błędy nie są dla nas upoważnieniem do popełniania występków, tembardziej, kiedy, usiłując ich poprawiać, stajem się im podobni.
Ksiądz Balcer zamilkł na chwilę: widać było, że szukał odpowiedzi, ruszył ramionami, spojrzał na pana Malewicza i odezwał się nareszcie, nie odpowiadając już wprost na zapytanie:
— Kalwin był wielkim... wielkim był Luter, nikt mię nie przekona, iż zbłądzili choć raz na drodze, którą wyznaczyli sobie. Możemyż wiedzieć, jakie były powody ich postępowania? może ich srogość, przeciw której własne ich oburzały się serca, nieuchronną była dla dobra narodów?? A z nami jak postępowano sobie? Nie lepiejże przycierpieć, byle się uchronić od takich praw jak bulle taksatorskie Jana XXII[1] i Leona X... Prawda, że
- ↑ 1320.
