Strona:PL Kraszewski - Powieści szlacheckie.djvu/102

 I to mówiąc wpatrywał się uważnie w twarz przybyłego, coś mu się przypomniało, chciał witać, wahał się.
 — Jak to, kochany stolnik mnie nie poznaje?
 — Darujesz waćpan dobrodziéj starym oczom, ale...
 — Ani po głosie?
 — Owszem, certa similitudo przypomina mi...
 — Panie stolniku, pupila swego.
 Jakby go gorącą wodą oparzył, pan Kornikowski, pamiętny kupiectwa, trochę się cofnął, skrzywił i bąknął:
 — A, pana Siekierzyńskiego.
 — Stolniku dobrodzieju, tak-że to się wita wychowańca?
 — Proszę siadać, proszę siadać — rzekł Kornikowski.
 — Nie mogę usiąść — odparł, z dumą podnosząc głowę Tadeusz — proszę mi wytłómaczyć naprzód powód tak zimnego przyjęcia?
 Kto znał pana stolnika, a wié, jak do śmierci był żywy i gorączka, wytłómaczy to sobie, że zniecierpliwiony w téj chwili zawołał:
 — E! mociumpanie! tłómacz to sobie sam do kaduka, nie żebym ja miał gębę paskudzić. A toć kto ważył i mierzył, tego za Siekierzyńskiego nie uznaję... a do Falkowicza interesu nie mam.
 — Kto mi tego dowiedzie! — zawołał, czerwieniąc się Tadeusz — panie stolniku, są to nierozważne słowa i kalumnie nieprzyjaciół, żaden Siekierzyński się nie zbłaźnił, ani ja z ich rodu ostatni.
 — Bredź sobie, kochanku! — odparł stolnik — kiedy oczy widziały, trudno nie wierzyć.
 — Ale kto mi tego dowiedzie? — żywiéj jeszcze zawołał Tadeusz.
 Stolnik mu w oczy spojrzał.
 — Podaj mi waćpan rękę i chodźmy do izby — rzekł — tam się rozmówimy.
 Weszli tedy do ciasnego pokoiku i Kornikowski, usiadłszy na zwykłém miejscu przy stoliku, rzekł:
 — No, mów-że waszeć, kiedy chcesz, bo nie chciałem, żeby ludzie nas słyszeli, i przyznaj się lepiéj, niżeli masz zapierać.
 — Czego się mam zapierać i do czego przyznawać?
 — A! do licha! do frymarku i kupiectwa!
 — To bajka.
 — Bywaj-że mi asindziéj zdrów, kiedy mi nie wierzysz — rzekł stolnik żywo stukając okularami po stole.
 — Przypuszczając, żeby i tak było, jak sobie uprządliście, panie stolniku, kto mi tego dowiedzie? — pytał uparcie zaczerwieniony pan Tadeusz.
 — Kto? gotowe o tém całe miasto wiedziéć!