Strona:PL Kraszewski - Szaławiła.djvu/103

 — A sama wezmę! hę? — Niedoczekanie wasze! krzyknął Koniuszy...
 — Myślisz, że ja się ciebie zlęknę? marsowo patrząc, zawołała panna. Mnie tu ludzie posłuchają, a was...
 — No, no? czy myślicie wojnę prowadzić — rzekł śmiejąc się barczysty... z tym nam wszystkim źle będzie i wam nie lepiej. — Zgodą może się wyłatamy prędzej, panno Karolino...
 Wypił szklankę wina dla rezonu.
 — Niech który idzie do piwnicy i przyniesie jeszcze tego starego — zawołał — Co mamy sobie żałować? hę? pana djabli wzięli i poją go teraz smołą wrzącą, jak zasłużył... psia wiara! my winem się pokrzepmy, potym do sprawiedliwego podziału remanentów i — gdzie pieprz nie rośnie...
 Panna Karolina na niego spojrzała.
 — Ja nie dam ruszyć nic...
 — Ej! Karolciu! życie moje! rozśmiał się Koniuszy — daj pokój ze mną wojować... bo jak ja zacznę gadać... a dużo wiem... będzie źle... dali pan będzie źle..
 — Zobaczemy komu będzie dobrze a komu źle — zawołała panna Karolina, myślisz