Strona:PL Kraszewski - Szaławiła.djvu/202

struchlała, Domcia przeciwnie rozognioną była i gniewną. Umilkły przysłuchując się. Z drugiej strony wrzawa się wszczęła... nawoływano się.
 — Co to tam! — Hej! do mnie...
 Słychać było szelest kroków, narady...
 — Ale powiadam ci... słyszałem stukot podziemny, brzęk jakby co okutego padało...
 — Zdało ci się! — gdzież?
 — Tu musi być jakieś wyjście... Asindziej wiesz że po zamkach zawsze na rzekę bywały tajne furty do wycieczek...
 — Ale co ci się śni? no gdzież?
 — Ba! krzaczysko zarosłe...
 — Mur i mur, nie ma nic!
 — Juści mi się tędy nie wymkną...
 — Ale — ale! rzekł inny głos — patrzajno asindziej, tam czołna krążą na rzece, po nocy? to nie bez kozery...
 Co? z ogniem i ością na ryby wyjechały? A czemuż ognia nie mają? Ja coś podejrzywam...
 — No — to postawić straż i zapalić tu ognia... rzekł drugi wyżej znać stojący...
 — Strzeżonego pan Bóg strzeże...
 Wszystkie te głosy słyszały kobiety i Osowieckiej łzy się potoczyły z oczów. Projekt