Strona:PL Kraszewski - Szaławiła.djvu/244

księżna rachując... wyślę jutro do Żmurek... zaproszę ich na...
 — Środę... Czwartek! poddał Horwat.
 — Dla czego tak późno? zapytała gospodyni.
 Horwat który miał w tym swą rachubę, ale do niej przyznać się nie chciał — rzekł z nieśmiałością...
 — Ja myślę że czwartek nie będzie za bliski... Państwo młodzi są w sporze i gniewie, nie będzie zanadto czasu by mógł nakłonić żonę na wspólne odwiedziny...
 Księżna ile razy spojrzała na rozkochanego gościa, znać przypomnieniem Zbisława i porównaniem z nim nabierała ochoty do śmiechu.
 — No, dobrze, zaproszę ich na czwartek, ale w takim razie nie masz pan potrzeby wyjeżdżać jutro...
 — Owszem M. księżno — muszę...
 — Ale mi dasz słowo, że żadnej zasadzki, podejścia i awantury nie przygotowujesz...
 — Daję słowo...
 — Mówię to w interesie waszym — dodała księżna, bo ten zbój Wierzchowski, pewnie by się niczego nie uląkł, a to by sprawę popsuło i mnie skompromitowało.
 — Daję słowo — powtórzył Staszek...