Strona:PL Kraszewski - Szaławiła.djvu/68

 — Tomaszewski wstawaj!
 Ten ociągał się jakoś i przewracał jeszcze.
 — Ale wstawajcie trutnie! czas wódki się napić! mnie już mdło! powtórzył Barański... musi być około ósmej!
 — Hę? ozwał się Tomaszewski — wódki? już wódki? a jakaż z ciebie bibuła...
 Zbudził się i Zbisław rozglądając.
 — Dzień dobry...
 — O spało się dobrze!
 — Bo to nie ma jak na sianie! niech mi nikt o pierzynie i materacach nie gada! dodał Zbisław... siano to Boże posłanie. Ale gdzież buty, trzeba by pójść konie obejrzeć, bo ta czeladź... niech ją...
 W stajni właśnie okrutna, szpetna i nieprzyzwoita panowała wrzawa.
 — Te łajdaki już się tam za łby wodzą! zawołał Zbisław, trzeba iść z prętem, aby ich pogodzić.
 Obejrzał się — ale gdzież buty moje?
 — Kto z was sobie żarty stroi? hę — dodał rozglądając się w koło... Tomaszewski... słuchaj.
 — Czego chcesz! gdzie sakwa co leżała na kominie!
 — Jak Boga kocham okno otwarte! Barański się bosemi nogami zerwał. — Czy