Strona:PL Kraszewski - Szaławiła.djvu/87

jest fatalizm... przeklęła mnie ta nieszczęsna panna Aniela!!
 — Dobrze ci tak! po co dziewczęta zwodzisz...
 Zbisław spuścił głowę... — Co tu teraz począć?
 — Jedź do domu naprzód i ogarnij siebie i swoich... rzekła księżna... a masz że pieniądze...
 — U żydów pożyczę...
 Księżna zrobiła kwaśną minę.
 — Czyż ci tak wiele potrzeba?...
 — A! nie mało — odparł Zbisław... bo gdyby szło o paręset dukatów, toćbym przecie drugi raz żyto na pniu sprzedał.
 — Drugi raz?
 — Bo raz pono już sprzedałem — odrzekł obojętnie Zbisław — ale to nie moja wina. Żydzi na wesele dać mi nic nie chcieli, musiałem więc uciec się do tego środka..... a teraz...
 — Słuchaj, mój ty szalony chłopcze, dodała księżna — jeśli ty myślisz, że ja ci pożyczę, to się mylisz. Sama musiałam dług zaciągnąć — niemam grosza przy duszy..... ale ci przecie coś poradzić i pomódz pragnę. Jedź do domu, przyszlę ci mojego Abrahama z Hubki i zaręczę jeśli potrzeba...