Strona:PL Kraszewski - Wybór pism Tom IX.djvu/531

510

J. I. KRASZEWSKI.

 Jednakże pewne stronnictwo w Szwecyi nie kryje się z sympatyą dla tego rodzaju przymierza, a tém jest partya marząca o odnowionéj Unii Kalmarskiéj, o Skandynawii, jednéj a całéj, której Niemcy podaliby rękę chętnie, szczególniéj National-Verein, byle przy téj okoliczności odzyskać mogli Holsztyn, Luneburg i Szlezwig. W tym duchu odzywają się już niektóre niemieckie organa, nie chcąc wierzyć wieści, że Szwecya podeprze Danią w sprawie księstw i dowodząc, że uczyniłaby to przeciw własnemu interesowi, gdyż tylko Niemcy zjednoczone mogą podać rękę zjednoczonéj Skandynawii. Sądzą nawet, że w Szwecyi Prusy mają wiele współczucia i przywodzą głosy głównych dzienników, przekonywające o tém.
 Nie możemy sądzić z pewnością, jak dalece na nich polegać mogą, to pewna, że główne interesa Szwecyi nie dałyby się zadowolnić tém przymierzem, które popieraćby ich dla dawniejszych zobowiązań i stosunków nie mogło — Prusy jednak są tego przekonania, że tylko w związku z niemi i z Niemcami myśl odnowionéj Unii Kalmarskiéj przyjść może do skutku, i opierają się na prawach narodowości uznanych, odzywając o powrót księstw na łono giermańskiéj ojczyzny.
 Daléj idąc jeszcze dają do zrozumienia, że tylko ceną tego ustępstwa Skandynawia do całości przyjść może.
 Myśli te dziś rzucone i rozwijane nie są bez ważności; idea Skandynawskiego państwa potężniejszą codzień się staje, któż wie, czy nie przyjdzie do porozumienia z niemieckim żywiołem? Kto wie, czy się skusić nie da powabem nowéj siły, jaką daje jedność, i nie wyrzecze posiadłości niemieckich dla niemieckiego przymierza.
 W tym duchu w dzienniku duńskim „Kuriren“ wychodzącym w Norköping odzywa się członek sejmu szwedzkiego p. von Raab... ale stawi dla Niemiec warunki niemożliwe odzyskania krajów oderwanych od Szwecyi, któreby odwieczne zerwały stosunki państw z sobą tysiącem węzłów połączonych.
 Stronnicy téj kombinacyi doradzają Prusom szczególniéj spełnienie myśli rzuconéj, ściślejszy związek ze Szwecyą, wspomożenie jéj w sprawach wewnętrznych z duchowieństwem, podparcie Skandynawizmu i uzbrojenie się tém nowém przymierzem przeciw nieprzyjaciołom zewnętrznym. Dotąd jednak nie widać wcale, by Karol XV skłonny był do przyjęcia tego systemu szczodrze mu ofiarowanego. — Marzenie National-Vereinu, i marzenie Skandynawii sprzymierzonéj z Prusami, na równi jeszcze stoją... są to pia desideria, którym daleka przyszłość może ledwie zadość uczynić potrafi. Sam pochód jednak tą drogą, nasiona rzucone dzisiaj, usiłowania, acz bezskuteczne, powinny zwrócić na się oczy, bo