zostało z natchnienia angielskiego i kosztuje kraj więcéj, niż mu kiedy bezpieczeństwa dać może.
Do dnia 1 listopada 1861 r. wydatek na prace obwarowania wynosił już 17,856,442 franki. Samo wywłaszczenie i szacunek gruntów zajętych fortyfikacyami wynosi przeszło 10 milionów. Ogólny kredyt na ten przedmiot, obejmujący koszta fortyfikacyi i uzbrojenia portów, wyznaczony został przez Izby w liczbie 48,925,000. Na zapytanie dziś czynione, czy będzie wystarczającym, ministeryum odpowiedziało tylko wskazując jednę cyfrę wywłaszczenia, które ocenione zostało na 10,080,00 a o siedmkroćstotysięcy przejdzie ją zapewne; co do innych pozycyj zdaje się, że te przeniosą oznaczony kredyt, gdyż prace na skalę olbrzymią są prowadzone. Ażeby je przywieść do skutku, wszczepiono tu obawę Francyi, która wywołała votum tak ciążące krajowi, a o losach jego wcale stanowić nie mogące. Znaczna część ludzi beznamiętnych widziała zawczasu, że fortyfikowanie Antwerpii nie dla Belgii jest potrzebném, że ma inne cele, ale osobisty wpływ króla, który ujmował sobie pojedyńcze nawet głosy, domagając się ich koniecznie, mimo niezależności mniejszości deputowanych, przemódz musiał. Dzisiaj już widoczna że 48 milionów wotowanych nie starczą, że najmniéj milion pięćkroćstotysięcy zabraknie, ale wistocie deficyt będzie daleko znaczniejszy. Belgia mogłaby się była obejść bez tego wydatku zapewne, lecz z drugiej strony, nie jest on całkiem straconym.
Brak zupełny politycznych nowin, dziennikarstwo przeżuwa dawniejsze, a szczególniéj amerykańskie, które codzień prawie nowy jakiś rys zbogaca. Dziś mamy powtórzony przez wszystkie gazety opis bankietu w Plymouth, danego kapitanowi Williams, dowódcy Trentu, i dowiadujemy się z niego, że panna Slidell w obronie ojca zmuszoną była dać w ucho p. Fairfach. Publiczność angielska usłyszawszy o tém, trzykrotnym oklaskiem powitała męstwo amerykańskiéj bohaterki. Daléj idą wnioski z poselstwa prezydenta Stanów rozerwanych, w których niéma wzmianki o historyi Trentu, skąd jedni wnoszą, że mogą jeszcze nastąpić układy, drudzy dowodzą, że wcale się ich spodziewać nie należy. Kongres zresztą pochwalił postępowanie p. Wilkes... Europa pojąć nie może zuchwalstwa Jonathana, który porywa się, mając już jednę wojnę na karku, któréj podołać nie może, na drugą daleko niebezpiecz-
