Strona:PL Krzak dzikiej róży (Jan Kasprowicz).djvu/013

 I.

Wierzyłem zawsze w światła moc,
 Władnącą nad mrokami,
A przecież nieraz wiarę tę
 Gorzkiemi zlewam łzami.

I wstaje z morza gorzkich łez
 Zjawisko wnet olbrzymie,
Nachyla ku mnie smutną twarz,
 A Rozpacz mu na imię.

Nachyla ku mnie bladą skroń,
 Źrenicą wabi ciemną,
Zamyka w uścisk, ach! i świat
 Zamyka razem ze mną.