Strona:PL Ksenofont Konopczyński Wspomnienia o Sokratesie.djvu/144

 — Twierdzę to przynajmniej, że człowiek mający przewodnictwo nad czemkolwiek, czy będzie stał na czele domu, czy też chóru albo państwa i wojska, może być dobrym kierownikiem, jeżeli tylko zna odnoszące się tu potrzeby i jest w stanie je zaspokoić.
 — Nigdy, zaiste, nie myślałem usłyszeć od ciebie, Sokratesie, że dobrzy gospodarze domów mogą być także dobrymi wodzami.
 — A więc zaraz rozpatrzmy zadania każdego z nich, aby wiedzieć, czy są one jednakowe, czy różnią się w czemkolwiek?
 — I owszem, Sokratesie.
 — Czy nie jest więc wspólnem ich zadaniem urobienie zależnych od nich ludzi tak, aby ci byli im posłuszni i ulegli?
 — Rozumie się, że tak.
 — Albo powierzanie poszczególnych spraw tym, co są w stanie je wykonać?
 Tak, Sokratesie, jest i to ich wspólnem zadaniem.
 — Sądzę dalej, że i wymierzanie kary na złych i wynagradzanie dobrych należy zarówno do gospodarza domu, jak i do wodza.
 — Tak jest w zupełności.
 — A czy nie będzie wspólną im obu zaletą — umieć zjednywać sobie życzliwość przyjaciół?
 — Tak, jest i to ich zaletą.
 — Czy nie zdaje ci się, Nikomachidesie, aby było pożytecznem dla nich obu pozyskanie sobie sprzymierzeńców i pomocników?
 — Zdaje mi się, że jest to bardzo pożyteczne.
 — Czy nie powinni także obydwaj strzedz tego, co mają w swem rozporządzeniu?