Strona:PL Ksenofont Konopczyński Wspomnienia o Sokratesie.djvu/190

 Gdy ktoś trwożył się na myśl o podróży do Olimpii, zapytał się go Sokrates:
 — Dla czego, przyjacielu, lękasz się tej drogi? Czy i w domu nie chodzisz niemal przez cały dzień? A czy i w podróży owej do Olimpii, po przejściu kawałka drogi, nie zjesz śniadania, podobnie jak w domu, a następnie po dalszej podróży, czy nie zjesz obiadu i nie odpoczniesz? Czy nie wiesz tego, że, gdybyś drogę, jaką przebiegasz podczas spacerów w ciągu 5 lub 6 dni, rozciągnął w jednym kierunku, to z łatwością mógłbyś dojść z Aten do Olimpii? Przyjemniej jest jeszcze puścić się w podróż o jeden dzień wcześniej, niż opóźnić się z wyjściem, bo przykro jest być zmuszonym nadmiernie drogi nadrabiać, gdy tymczasem odbywać podróż w ciągu czasu o jeden dzień dłuższego nad potrzebę sprawia wiele ulgi. Lepszy jest więc pośpiech przy wyruszeniu w drogę, niż podczas samej podróży.
 Gdy ktoś inny znowu żalił się, że, odbywszy długą podróż, czuje się zmęczonym, Sokrates zapytał się go, czy niósł także jaki ciężar.
 — Bynajmniej, tylko swój płaszcz, — odpowiedział zapytany.
 — Czy sam szedłeś, czy towarzyszył ci także służący?
 — A jakże, towarzyszył mi.
 — Czy wolny od ciężaru, czy też niósł cokolwiek?
 — Niósł, zaiste, pościel i inne przybory.
 — A jak on odbył tę drogę?
 — Zdaje mi się, że lepiej ode mnie.
 — Jakbyś więc, przyjacielu, czuć się musiał, gdybyś potrzebował nieść jego brzemię?