Strona:PL Ksenofont Konopczyński Wspomnienia o Sokratesie.djvu/235

 — Wcale nie; lecz istnieją prawa, według których należy czcić bogów.
 — Czy więc człowiek, który zna te prawa, może wiedzieć, jak należy oddawać cześć bogom?
 — Tak sądzę, Sokratesie.
 — A może ten, który wie, jak należy czcić bogów, jest również przekonany, że nie inaczej należy cześć tę oddawać, jak tylko sposobem już mu znanym?
 — Nie inaczej, zaiste.
 — Lecz czy oddaje kto inaczej cześć bogom, niż w ten sposób, w jaki, podług przekonania jego, należy to czynić?
 — Nie sądzę, Sokratesie.
 — Człowiek więc znający prawa odnoszące się do bogów, czci zapewne bogów zgodnie z temi prawami?
 — Niewątpliwie.
 — A czy ten, który zgodnie z prawami oddaje cześć bogom, czci ich, jak należy?
 — Naturalnie.
 — Czy zaś człowiek, czczący bogów tak, jak czynić to należy, jest pobożny?
 — Najzupełniej.
 — Czy dobre zatem będzie nasze określenie, że pobożnym jest ten, kto zna prawa, odnoszące się do bogów?
 — Ja przynajmniej, Sokratesie, sądzę, że dobre.
 — A z ludźmi, Eutydemie, czy wolno obchodzić się tak, jak się komu podoba?
 — Nie, Sokratesie; lecz są także ustawy, odnoszące się i do nich.