Strona:PL Ksenofont Konopczyński Wspomnienia o Sokratesie.djvu/236

 — Czy zaś ci, którzy kierują się we wzajemnych stosunkach pomiędzy sobą temi ustawami, zachowują się tak, jak powinni?
 — Niewątpliwie.
 — A ci, którzy zachowują się względem innych tak, jak powinni, dobrze postępują?
 — Najzupełniej, Sokratesie.
 — Czy zaś ci, co dobrze z ludźmi postępują, wypełniają dobrze swe zadanie ludzkie?
 — Naturalnie.
 — Czy więc ci, którzy są posłuszni prawom, postępują sprawiedliwie?
 — W zupełności.
 — Lecz czy wiesz, Eutydemie, co się nazywa sprawiedliwem?
 — To, co prawa nakazują.
 — Więc ci, co spełniają przepisy prawa, postępują sprawiedliwie i tak, jak należy?
 — Tak jest, Sokratesie.
 — Czy zaś ludzie, postępujący sprawiedliwie, są sprawiedliwymi?
 — Sądzę, że tak.
 — A czy myślisz, Eutydemie, że są tacy, którzy są posłuszni prawom, choć nie wiedzą, co one zalecają?
 — Tego nie myślę, Sokratesie.
 — Może jednak sądzisz, że, choć niektórzy wiedzą, jak powinni postępować, są wszelako zdania, że nie tak powinni postępować?
 — Nie zdaje mi się.
 — Ale może znasz ludzi, którzy co innego robią, niż to, co uznają za potrzebne?
 — Bynajmniej, Sokratesie.