Strona:PL Ksenofont Konopczyński Wspomnienia o Sokratesie.djvu/237

 — Zatem ci, co znają prawa, odnoszące się do ludzi, postępują sprawiedliwie?
 — Bez wątpienia.
 — Ci zaś, co postępują sprawiedliwie, są sprawiedliwymi?
 — A któżby inny?
 — Czy więc nareszcie trafniebyśmy się wyrazili, podając określenie, że sprawiedliwymi są ci, którzy znają prawa, odnoszące się do ludzi?
 — Co do mnie, sądzę, że trafnie.
 — A co rozumieć będziemy, Eutydemie, przez mądrość? Powiedz mi, czy według ciebie ludzie mądrzy są mądrymi tylko w tem, co umieją, czy też może niektórzy bywają mądrymi i w tych rzeczach, na których się nie znają?
 — Oczywiście, że mądrymi są w tych tylko rzeczach, na których się znają. Jakże bowiem mógłby kto być mądry i w tem, na czem się nie zna?
 — Więc mędrcy są takimi dzięki swej wiedzy?
 — Tak jest; bo wskutek czegóż innego, jeżeli nie wskutek wiedzy, można być mądrym?
 — A czy myślisz, Eutydemie, że mądrość jest coś innego, jak to, dzięki czemu jest się mądrym?
 — Nie myślę tak, Sokratesie.
 — Wiedza zatem jest mądrością?
 — Tak mi się zdaje.
 — Czy sądzisz, Eutydemie, że dla człowieka możliwą jest rzeczą znać wszystko, co istnieje?
 — Bynajmniej; podług mnie, nie może on znać nawet bardzo nieznacznej cząstki wszech rzeczy.
 — Niepodobna więc człowiekowi być mądrym we wszystkiem?
 — Niepodobna, zaiste.