przemyśliwałem i pracowałem nad podobnemi kwestyami, jakiemi i ty teraz zdajesz się zajmować.
— O gdybym, Peryklesie — rzekł na to Alcybiades — zapoznał się był wtedy z tobą, kiedy byłeś najdzielniejszym w tego rodzaju sprawach!
Jak tylko jednak Krytyasz i Alcybiades poczuli swą wyższość nad ówczesnymi kierownikami państwa, wcale się już do Sokratesa nie zbliżali; w ogóle bowiem do gustu im nie przypadał, a za każdym razem, gdy się zbliżyli do niego, czuli się obrażonymi, że Sokrates wytykał im błędy; natomiast zajęli się sprawami państwa, gwoli których i zawiązali stosunki z Sokratesem. Byli jednak także zwolennikami Sokratesa: Kryton[1], Cherefon[2], Cherekrates[3], Hermogenes[4], Simmiasz[5], Kebes[6], Fedondas[7] i inni, którzy zaznajomili się z nim nie dlatego, aby się stać mówcami ludowymi lub adwokatami, lecz żeby uszlachetnić się moralnie i umieć dobrze się obchodzić z domostwem i domownikami, z krewnymi i przyjaciółmi, państwem i współobywatelami; żaden też z nich, ani w młodszym, ani w późniejszym wieku, nie zrobił nic złego i winy za to na się nie ściągnął.
- ↑ Bogaty Ateńczyk, wielki wielbiciel i przyjaciel Sokratesa, usiłował skłonić go do ucieczki z więzienia; jego imię nosi dyalog Platona, poświęcony ostatnim chwilom Sokratesa.
- ↑ Patrz: Wstęp Uw. 2. Cherekrates był młodszym bratem Cherefonta.
- ↑ Patrz: Wstęp Uw. 2. Cherekrates był młodszym bratem Cherefonta.
- ↑ Syn bogatego Ateńczyka Hipponika, często wspominany w niniejszem dziele.
- ↑ Byli rodem z Teb; przybyli do Aten dla słuchania nauk Sokratesa.
- ↑ Byli rodem z Teb; przybyli do Aten dla słuchania nauk Sokratesa.
- ↑ Również jeden z bardzo oddanych Sokratesowi uczniów.
