Strona:PL Kuper - Ostatni Mohikan.djvu/722

lino kiedy pawiem prawdę, ze oddaję pierwszeństwo....
 — Bo nie oddajesz jej słuszności, — zawołała Alina cofając rękę z dłoni majora; — ona zawsze o tobie wspomina jak o najdroższym przyjacielu.
 — I ja tez jestem jej przyjacielem; pragnę nawet bydź bliższą jeszcze osobą dla niej. Ale twój ojciec, Alino, pozwolił mi cieszyć się nadzieją, że słodszy i świętszy węzeł połączy mię z tobą.
 Przejęta nagle wzruszeniem właściwém jej płci i wiekowi, Alina wezdrgnęłę się i na chwilę odwróciła w bok głowę; ale prawie natychmiast odzyskując władzę nad sobą, rzuciła na kochanka tkliwe spojrzenie szczerej niewinności.
 — Hejwardzie, — rzecze, — powróć mię ojcu i pozwól wprzód uszłyszeć z ust jego zezwolenie, nim powiesz mi więcej.
 — I czy mogłemże mniej teraz powiedzieć? — zapytał major; a w tém pocz-