Ta strona została skorygowana.
Popisać w kajecie,
Gdyż ludziom na świecie
Nauka konieczna,
I tylko niegrzeczna
Dziewczynka się szczérze
Do pracy nie bierze.
Tak wdzięcznie, tak mile,
Mijają mi chwile,
Że każda minutka,
Zdaje się za krótka;
A kiedy nasz Janek
Wniósł wazę na ganek,
I zupa na stole,
To myśléć już wolę,
Że sługa nasz stary
Posunął zégary,
By prędzéj w spokoju
Odpocząć po znoju.
Zjedzono obiadek.
A siwek i gniadek
Za Tatą i Mamą
Czekają przed bramą.
„Do bryczki wsiądź z nami
Pojedziem lasami,
Daleko, daleko,
Na pole, nad rzeką:
Tam stoją szeregiem
Kosiarze nad brzegiem,
Tną żyto kosami,
Zgarniają grabiami.”
