Strona:PL Lange - Miranda.djvu/111

gdy dać mi nie byłby w stanie. Ściśle biorąc, mógłbym już umrzeć, jako ten, co kielich życia wypił do dna.
 A jednak dzisiaj rano marzyłem, że te czarowne aromatyczne noce powtarzać się będą jeszcze i jeszcze... Tymczasem była to jedna jedyna noc cudu — i miała się już nigdy nie powtórzyć. — Damajanti żywiła jakąś myśl tajemnicząa a tajemnica tu była dla mnie nieprzeniknioną i niedostępną.
 Czy ją żona Wasiszty znała, — nie wiem. — Jakem się później przekonał, istotnie o tem nie wiedziała. Damajanti już dawno złożyła przysięgę tajemną w świątyni Słońca — a tutaj kto przysięgę złożył, tego żadna siła od jej spełnienia wyzwolić nie może.
 W czasie objadu rozmawiałem z Wasisztą o zebraniu, które zwołał Czarwaka. Wasiszta był jego przeciwnikiem: uważał jego działalność za szkodliwą, ale przyznawał mu wysoką inteligencję i uczciwość nieposzlakowaną.
 — A jakże on traktuje swoich przeciwników?
 — Również — z najwyższą kurtuazją.
 — Czy go nie przekupiły czasem Telury albo Anglicy?
 — Co za pomysł! Ma on swoje zasady, do których zapewne doszedł pracą duchową, a że się z nami nie zgadza, to cóż tu mają do roboty Anglicy?
 — U nas by go napewno oskarżono o to, iże się zaprzedał jakiejś obcej potencji i tysiąc pięćset innych plotek puszczono by na niego.
 — Wyznaję, że nie bardzo to rozumiem, bo to przecież nic a nic nie wyjaśnia prawdy. Trzeba tylko dokładnie poznać jego doktrynę, a wtedy można z nią walczyć i nawet ją obalić.
 — Ach, więc wy, chcąc zwalczyć Czarwakę,