Strona:PL Le Rouge - Niewidzialni.pdf/74

żadne przyrodnicze badania nie wykryły podobnych meteorytów!
 — Zwyczajna krystalizacja! — mruknął Ralf, pochłonięty smutkiem.
 — Nigdy nie widziałem krystalizacji, zawierającej we wnętrzu płyny — rzekł Jerzy — przytem bryła ta ma kształt tak regularny, jakby ją obrobiła ludzka ręka... Zdaje się, iż jesteśmy na drodze do nadzwyczajnych odkryć! Pomyślcie, że ten dziwny głaz musiał zapewne przywędrować z jakiejś dalekiej planety... Jeśli go skruszę, nie będziemy go mogli badać... Doprawdy, nie wiem co robić!
 Wszyscy byli przejęci niecierpliwem oczekiwaniem.
 Miss Alberta zamieniła z Ralfem znaczące spojrzenie.
 — Rozbijmy tę bryłę! — zawołał gwałtownie Pitcher — tylko musimy uważać, aby nie tworzyć drobnych odłamków.
 Jerzy wziął ostrożnie w rękę odbity kawałek.
 — Szczególna rzecz! — szepnął gorączkowo — z wierzchu kamień jest rozpalony, a wewnątrz zimny, prawie lodowaty. Czem możesz pan to wytłomaczyć?
 — Nie wiem... nic nie wiem — dalej do pracy!
 Ręce ich, drżące z niecierpliwości, pracowały ze zdwojoną siłą, kiedy nagłem uderzeniem motyki Jerzego został odbity większy odłam. Z czterech piersi wydarł się okrzyk zdumienia... W otworze ukazała się, oswobodzona z kamiennej powłoki — stopa ludzka!
 Motyka wypadła z ręki Jerzego, ogarniętego wstrząsającem wrażeniem.
 — Człowiek... człowiek! — powtarzał, jak obłąkany — w tym głazie zakuty jest człowiek!
 — Chyba trup człowieka — rzekł głucho Ralf.