Strona:PL Leblanc - Zwierzenia Arsena Lupina.djvu/26

 Lokaj wprowadził Lupina na pierwsze piętro. W uchylonych drzwiach stał tam jakiś pan, którego Lupin poznał odrazu, — widział bowiem już kilkakrotnie fotografję barona Repsteina w ilustracjach, — barona Repsteina, małżonka głośnej pani baronowej i właściciela słynnej klaczy wyścigowej „Etna“.
 Był to barczysty, wysoki mężczyzna, o miłym i sympatycznym wyrazie twarzy. Ubrany był w elegancki bronzowy garnitur; w krawatce miał wpiętą śliczną perłę, zdaniem Lupina, bardzo cenną.
 Wprowadził Lupina do swego gabinetu, — obszernego pokoju o trzech oknach, umeblowanego elegancko. Stało tam biurko amerykańskie, szafy bibljo-teczne i duża kasa ogniotrwała. Skoro się tam znaleźli, zwrócił się gorączkowo do Lupina:
 — Ma pan jakie informacje?
 — Tak, panie baronie.
 — Odnośnie do zamordowania tego biedaka Lavernoux?
 — Tak... i odnośnie do pani baronowej.
 — Niepodobna? Mów-że pan prędko, błagam pana...
 Podsunął mu krzesło. Lupin usiadł i zaczął mówić:
 — Panie baronie, sprawa jest nader poważna. Będę się streszczał.
 — Do rzeczy, panie, do rzeczy!
 — Zatem powiem krótko, bez żadnych wstępów, 0 co idzie. Lavernoux, który od dwóch tygodni trzymany był przez swego lekarza w pewnego rodzaju areszcie, Lavernoux — że się tak wyrażę — telegrafował z pomocą sygnałów pewne rewelacje, które sobie częściowo zdołałem wynotować, a które naprowadziły mnie na trop tej całej sprawy. W trakcie telegrafowania właśnie został znienacka zaskoczony 1 zamordowany.
 — Przez kogo? Dla Boga, przez kogo?
 — Przez swego lekarza.
 — Jak się nazywa?