Strona:PL Lech-Czech-Rus (Zygmunt Miłkowski, 1878).djvu/38

 — Czy sposób im ufać!... Bióra nasze zarzucone są raportami i doniesieniami, z których czwarta zaledwie część na uwagę zasługuje...
 Przy wyrazie ostatnim zaśmiał się. Lech spojrzał mu w oczy z akcentem zapytania.
 — Śmieję się — rzekł urzędnik — z powodu pana...
 — Z powodu mego?... — zapytał ten ostatni. Zkądże to?...
 — Jeżeli mi pan odpowiedzieć zechcesz na zapytanie szczerze, to ja panu powód objaśnię...
 — Naprzykład?...
 Spędziłeś pan noc na rozmowie z matką... Nie chcę wiedzieć, o czém rozmawialiście państwo; pragnąłbym jeno dowiedzieć się, o czém nie rozmawialiście.... Odpowiedz mi pan przez proste tak, albo nie.
 Biorąc snadź milczenie Lecha za znak przyzwolenia, zapytał:
 — Mówiliście czy nie mówiliście o najjaśniejszym panu?...
 — O rządach jego?...
 — Nie... o osobie... o najjaśniejszego pana osobie...
 — Z wyjątkiem tego, że matka opowiedziała mi, jako księżna Gabarin, w interesie moim, trafiła do cesarza za pośrednictwem następczyni tronu, ani słowa więcéj...
 — Otóż, poznasz pan teraz, z jakiemi to doniesieniami miewamy do czynienia... Dziś rano otrzymałem raport, jakobyście się naradzili nad sposobami ukrócenia najjaśniejszemu panu życia... a to w celu sprowadzenia jak najrychlejszéj zmiany panowania, w nadziei, że następca tronu udzieli ulg...
 — Cha cha cha... zaśmiał się Lech.
 — Rzecz prosta, nie uwierzyłem temu, o wszystko bowiem was Polaków podejrzywać można, tylko nie o zamiary