Ta strona została uwierzytelniona.
II.
Dość pokut, żalów, skruch!
Puść koło życia w ruch
I kręć je, kręć za dwuch!
Wżeraj się w szczęścia kloc,
Jak robak, w dzień, i w noc:
To cała twórcza moc!
Życiowej miazgi biel,
Jak czerw, na próchno miel:
To cały twórczy cel!
Do knajp uczęszczaj, w tłok:
Gdy cię rozmarzy grog,
Biermädchen w usta — cmok!
Wdziej frak i śpiesz na bal!
Do dam cholewki smal!
A resztę — licho pal!
Co? Nie chcesz? Więc, monchère,
Addio! Skręcam ster
W l‘infini de la chair.
