Ta strona została uwierzytelniona.
XIII.
Gdzież są ci, którzy w szczęściu przetrwali?
Kto żył bez cierpień, gdzie o tem wieść?
W kłamnej słodyczy los tai szalej,
Łudzi rozkoszą, ażeby zwieść.
Na kogo plwał świat, tego dziś chwali;
Dziś ten schańbiony, kto dbał o cześć.
Rzuć troskę, powierz łódź swoją fali
I daj przygodzie, jak wola, grześć.
Lecz w którąkolwiek pojedziesz stronę,
I tu, i wszędzie jedna uciecha,
I wszędzie jeden cierpienia głos.
Wszędzie się jedna rozkosz uśmiecha
I wszędzie jeden ból rani szponem:
To ludzka dola, to ludzki los!
