Ta strona została uwierzytelniona.
XXI.
Circumvallatione.
Po jednej stronie góry — lazuru przestrzenie.
Widać, jak morskie wody wiatr w bezkresy żenie;
Jak biegną rozpienione hen — ku widnokręgom
I jednoczą się z niebem fjoletową pręgą.
A druga strona góry nieruchoma, ziemna,
Złożona z urwisk skalnych, przepastna i ciemna.
Z jej boków popękanych wnętrze jej widnieje:
Kataklizmów, i wstrząśnień, i katastrof dzieje.
Gościniec w koło góry owinął swe skręty,
Jak wąż, aby na cyplu jej położyć głowę
I odpocząć, i patrzeć z wyżyn na okręty.
