Strona:PL Lenin - Co robić? (1933).pdf/136

przygotowywanie już obecnie sił do demonstracyj, stała praca organizacyj lokalnych wśród bezrobotnych (bezustanne kolportowanie wśród nich ulotek i odezw, zwoływanie ich na zebrania, wzywanie do dawania odporu rządowi itp.). Należy rozpocząć żywą pracę polityczną w poszczególnych miejscowościach, i kiedy okaże się koniecznem zjednoczenie na tym realnym gruncie, — to będzie ono nie sztuczne, nie papierowe — nie zapomocą pism osiąga się takie zjednoczenie pracy lokalnej w jedną sprawę ogólno-rosyjską» («Kanun rewolucji», str. 54).

 Podkreślaliśmy te miejsca tej wymownej tyrady, które najplastyczniej świadczą o niesłuszności oceny naszego planu przez autora, i o niesłuszności wogóle jego punktu widzenia, przeciwstawianego tu «Iskrze». Jeżeli nie wychowamy mocnych politycznych organizacyj lokalnych, — to nawet najlepsze pismo — ogólno-rosyjskie nie będzie miało żadnego znaczenia. — Zupełnie słusznie. Ale sedno sprawy polega właśnie na tem, że niema innego środka wychowania mocnych organizacyj politycznych, jak tylko pismo ogólno-rosyjskie. Autor przeoczył najistotniejsze oświadczenie «Iskry», złożone przez nią przed przystąpieniem do wyłuszczenia «planu»: niezbędną jest rzeczą «wezwanie» do stworzenia organizacji rewolucyjnej, zdolnej do zjednoczenia wszystkich sił i kierowania ruchem nietylko z nazwy lecz i faktycznie, t. j. organizacji zawsze gotowej do poparcia wszelkiego protestu i wszelkiego wybuchu, wyzyskania ich dla pomnożenia i wzmocnienia sił armji wojennych nadających się do rozstrzygającego boju». Ale obecnie po lutym i marcu, zgodzą się z tem zasadniczo wszyscy — ciągnie dalej «Iskra», — a nam potrzeba nie zasadniczego, lecz praktycznego rozstrzygnięcia sprawy, trzeba niezwłocznie opracować taki określony plan budowy, żeby zaraz wszyscy z różnych stron mogli wziąć się do budowy. Nas zaś znowu ciągną wstecz od rozwiązania praktycznego — do zasadniczo słusznej, bezspornej, wielkiej, ale zupełnie niewystarczającej, zupełnie niezrozumiałej dla szerokich mas pracujących prawdy: «wychowywać mocne organizacje polityczne»! Nie o tem już mowa, szanowny autorze, lecz o tem, jak właśnie należy wychowywać i wychować!
 Niesłuszne jest twierdzenie, że «prowadziliśmy głównie pracę wśród robotników inteligentnych, masy zaś prowadziły prawie wyłącznie walkę ekonomiczną». W takiej formie twierdzenie to stacza się do właściwego pismu «Swoboda» i z gruntu błędnego przeciwstawiania robotników inteligentnych «masie». Nasi nawet inteligentni robotnicy w latach ostatnich «prowadzili prawie wyłącznie walkę ekonomiczną». To — z jednej strony. Z drugiej zaś — masy też nigdy nie nauczą się prowadzić walki politycznej, dopóki my nie pomożemy do wychowania kie-