«Grupa Inicjatorów», o której opowiadam w broszurze «Co robić?» str. 141[1] prosi, abym zrobił następującą poprawkę, tyczącą udziału tej grupy w próbie pojednania zagranicznych organizacyj socjaldemokratycznych. Zpośród trzech członków tej grupy jeden tylko wystąpił ze «Związku» w końcu r. 1900, pozostali zaś — w r. 1901, dopiero potem, kiedy przekonali się, że jest rzeczą niemożliwą uzyskać od «Związku» zgodę na konferencję z zagraniczną organizacją «Iskry» i z «Rewolucyjną organizacją Socjał-Demokrata» — a na tem właśnie polegała propozycja «Grupy Inicjatorów». Propozycję tę administracja «Związku» z początku odrzuciła, motywując odmowę udziału w konferencji «brakiem kompetencji» osób, należących do pośredniczącej «Grupy Inicjatorów», przyczem wyraziła chęć nawiązania bezpośrednich stosunków z zagraniczną organizacją «Iskry». Wkrótce jednak administracja Związku zawiadomiła «Grupę Inicjatorów», że po ukazaniu się pierwszego numeru «Iskry», gdzie zamieszczono wzmiankę o rozłamie w «Związku» zmieniła decyzję i nie chce nawiązywać stosunków z «Iskrą». Jak wobec tego wytłumaczyć oświadczenie członka administracji «Związku, że odmowa udziału w konferencji została wywołana wyłącznie przez niezadowolenie «Związku» ze składu «Grupy Inicjatorów»? Coprawda, niezrozumiała jest także zgoda administracji «Związku» na konferencję w czerwcu roku zeszłego: wszak wzmianka w pierwszym numerze «Iskry» utrzymała się w mocy, «negatywny» zaś stosunek «Iskry» do «Związku» jeszcze wyraźniej zaznaczył się w pierwszy zeszycie «Zarji» i w 4-tym numerze «Iskry», które ukazały się przed konferencją czerwcową.
- ↑ Patrz w broszurze niniejszej str. 150. Red.
