Strona:PL Leopold Blumental Sherlock Holmes w Warszawie.pdf/18

cza kobieta spokoju nie daje… i… i… i… ja sama jestem nerwowo rozstrojona…
 Tu zaczęła bezładnie opowiadać. Okazało się, że mąż jej znowu znajduje się w stanie dziwnego rozprężenia nerwów, że ten stan udzielił się i pani Klotyldzie, że pan Ludwik jakgdyby czegoś wyczekuje, czegoś boi się, że obecnie zaproponował żonie wyjazd do Berlina pół dla rozrywki, pół w interesach, które miał tam załatwić…
 — A Pani?
 — A ja boję się jechać… Znowu ta dama…
 Sherlock Holmes uśmiechnął się.
 — Kiedy Państwo macie jechać?
 — Mąż chce jutro…
 — W jakim hotelu Państwo zamierzacie stanąć?
 — Mąż mówił, że w „Monopolu.“
 — Niech Pani jedzie! — rzekł z mocą Holmes, powstając i kładąc dłoń na ręce pani Klotyldy z gestem uspakającym.
 — A ta… dama?.. — rzekła pani Kotylda, patrząc nań wystraszonemi oczyma.
 — Niech Pani się niczego nie obawia… Tajemnicę tę przyrzekam odkryć… i ręczę Pani, że… wszystko będzie dobrze!
 Tyle pewności było w jego głosie, że twarz Pani Klotyldy rozpogodziła się uśmiechem. On pochylił się nad nią poufnie i rzekł:
 — Teraz proszę zapamiętać, co powiem… i zrobić to, co polecę…
 — Słucham.
 — Wyjeżdżają państwo jutro… tak?.. Zatem będziecie Państwo w Berlinie (zamyślił się, jakgdyby coś obliczał…) tak, w piątek… rano… Otóż wieczorem w Piątek pod wszekiemi pozorami postara się Pani zatrzymać