Strona:PL Leroux - Upiór opery.djvu/180

prowadził na odkrycie tajemniczego wejścia do podziemi.
 Nagle przypomniał sobie!... „Drzwi wychodzące na ulicę Scribe“. Podziemny korytarz, prowadzący wprost do pałacu jeziora.
 Tak! Krystyna mówiła mu o tem!... Lecz klucza w znanej mu szkatułce nie było!...
 Raul wybiegł... okrążył gorączkowo cały gmach Opery, szarpał żelazne drzwi, opukiwał grube mury, przez małe, zakratowane okna zaglądał do podziemi... Jaka cisza i ciemność!... Poszedł dalej. Oto jakaś wielka brama i żelazne, szerokie sztachety!... To drzwi dziedzińca administracyjnego...
 Wbiegł do portjera.
 „Przepraszani pana. Nie mógłby mi pan wskazać żelaznych niedużych drzwi... tak, drzwi, zrobionych z prętów żelaznych, prowadzących do ulicy Scribe i do jeziora? Jeziora znajdującego się pod gmachem Opery“.
 „Rzeczywiście, jezioro jakieś jest pod gmachem Opery, — odpowiedział mu portjer, — ale nie wiem, które drzwi do niego prowadzą”.
 „A ulica Scribe, panie, ulica Scribe! Czy był pan kiedy na ulicy Scribe?
 Portjer roześmiał się głośno. Raul, z przekleństwem na ustach, uciekł jak szalony!...
 Wpadł do teatru, przebiegł korytarze i schody zeszedł na dół, znowu wdrapał się do góry, gdy nagle snop jarzącego światła uderzył go w oczy!