Ostatnie słowa Moncharmina wyrażały dość jasno podejrzenie, które od pewnego czasu zrodziło się w jego umyśle. Nastąpiła ostra wymiana zdań, po której wspólnicy doszli do ostatecznego porozumienia. Postanowiono, iż Richard postępować ma według życzeń i woli Moncharmina, a to w celu dopcmożenia mu do wykrycia nędznika, który najoczywiściej kpił sobie z nich obydwóch.
W ten sposób wyjaśnione zostaje dziwne postępowanie dyrektorów, które w takie zdumienie i przestrach wprowadziło personel administracyjny.
Powodem tego postępowania były odkrycia powyżej wymienione.
Według umowy, p. Richard miał postąpić z kopertą zawierającą 20.000 fr. zupełnie tak, jak poprzednio, gdy o niczem jeszcze nie wiedział — p. Moncharmin zaś miał zwracać najbaczniejszą uwagę na kieszeń p. Richarda.
W tem samem miejscu, gdzie miesiąc temu spotkał się z sekretarzem sztuk pięknych, Richard zatrzymał się, a p. Giry przemknęła koło niego,
