Strona:PL Leroux - Upiór opery.djvu/61

stołeczka dla swojej pani, ale coprawda, to ja jej nigdy nie widziałam, ani nie słyszałam!... Przy końcu przedstawienia dawał mi zawsze suty napiwek, ale odkąd nie dają mu spokoju, odchodzi i nic mi nie zostawia.
 „Ależ pozwól pani — przerwał p. Moncharmin — zechciej nam wytłumaczyć, w jaki sposób ten upiór wręcza ci napiwek?”.
 „Zostawia go na stoliczku w loży. — Znajduję go tam wraz z programem, który mu daję. Niekiedy nawet znajduję kwiaty, a nawet raz, to znalazłam wachlarz“.
 „Oh! oh! upiór posługuje się wachlarzem? I cóż pani z nim uczyniła?“.
 „A cobym miała zrobić? Odniosłam mu go następnego dnia do loży“.
 „Aha! Odniosła pani wachlarz, pani Giry? I cóż się z nim stało?“.
 „Nie wiem. Prawdopodobnie Upiór go zabrał, bo na jego miejscu znalazłam pudełko z angielskimi cukierkami, które bardzo lubię“.
 „No, dobrze, już dobrze, pani Giry. Może pani odejść“.
 Po odejściu pani Giry i inspektora, p.p. Richard i Moncharmin po krótkiej naradzie polecili sekretarzowi usunięcie gadatliwej bileterki od obowiązków i to w jak najkrótszym czasie, sami zaś udali się do loży Nr. 5.