Wydawcy Zmowy w przedmowie, napisanej 10 lipca w Paryżu, składają następujące wyznanie swej wiary:
„Najdalszy i najogólniejszy cel naszej propagandy określa się nazwą naszego pisma. Jak to już napomknęliśmy w prospekcie, pragniemy zmowy ludu Polski, Litwy i Rusi przeciwko wrogom zewnętrznym i przeciwko wszystkiemu, co wewnątrz kraju czyjekolwiek panowanie krzewi, rozwija i popiera.
„Ztąd znowu najbliższe i najrzeczywistsze zadanie nasze ma charakter całkowicie zaprzeczny. Odrzucamy i potępiamy wszelkie instytucyje, na których się opiera nowoczesny porządek społeczny, gdyż takowy fatalnie ciągnie za sobą niewolę, ciemnotę i nędzę dla milijonów, a zbytek, rozpustą i znikczemnienie dla tysiąców.
„Wiemy jednakże, że do walki nie powoła ludu polsko-litewsko-ruskiego, kto doń idzie w imię samego li niszczenia, i dla tego hasłem naszem jest: burzyć, budując. Twierdzącą zaś stronę naszej myśli czerpiemy w widomej, acz na zachodzie bezsilnej (?), dążności naszego wieku ku wcieleniu, zrealizowaniu nieśmiertelnych przekazów prawdy i sprawiedliwości, i w głębokiem przeświadczeniu, że zewnętrzne materyjały niezbędne dla tej realizacyi, leżą nietknięte w charakterze, w usposobieniach, w zwyczajach i tradycyjach
numer. Czy więcej nie wyszło, nie wiem. W tym numerze są artykuły: W. Rożałowskiego, autora Żywota Jarosława Dąbrowskiego (Lwów, 1878), B. Niebiasta (J. Tokarzewicza) i J. A. Medekszy.
