Strona:PL Limanowski - Patryjotyzm i socyjalizm 1881.pdf/20

 Porządek ten, wiernie odbijający umysłową, ekonomiczną i prawno-polityczną anarchiją, w jaką wpadła Europa po skrzywieniu przez wstecznictwo zasad wielkiej rewolucyi 1792—98 r., ma jeszcze w kraju naszym tę szczególną cechę, że go podtrzymują i wzmacniają rządy obce, tradycyjom polskim i polskiemu charakterowi równie nieprzyjazne i nienawistne, jak wszelkiemu rozwojowi osobistej i zbiorowej wolności.
 Pierwszym więc i niezbędnym warunkiem pozyskaniu jak najszerszej swobody dla ludu polskiego i trzywiekową niedolą połączonych z nim ludów ruskiego i litewskiego, jest: zrzucenie i odepchnięcie cudzoziemskiej opieki z ziem, przemocą zagarniętych przed stu laty przez Rosyją, Austryją i Prusy, a stanowiących wówczas niezależny obszar Rzeczypospolitej polskiej.
 Cel ten dopiętym być może w swej całości jedynie przez zapalenie na gruncie naszym Rewolucyi społecznej, od zmowy ludu rozpoczętej, orężnem jego powstaniem od napaści zewnętrznej obronionej, a szeregiem domowych przekształceń i urządzeń tak na przyszłość zabezpieczonej, aby żaden powrót despotyzmu, w jakiejkolwiek onego formie, groźnym już dla nas nie był. Rewolucyją zatem nazywamy: skupienie i zorganizowanie wszystkich sił i żywiołów społeczności polsko-litewsko-ruskiej, które zdolnemi się okażą; najprzód, do rozbicia i rozpędzenia, w danej, obmyślanej i przygotowanej chwili, cudzoziemskiej u nas potęgi i wszelkich podpierających ją instytucyj; i powtóre, do dania sobie wzajemnej a skutecznej gwarancyi, we względzie swobodnego na dalszy czas rozwoju pojedyńczych i zbiorowych osobników.
 Zkąd, najdalszem i ostatecznem naszem zadaniem stanowimy przerób i przetopienie obecnych towarzyskich podstaw w krajach, składających rozszarpaną Rzeczpospolitę Polski--