Ital. feccia, Lat. fex, der Saß, der Bodenſaß eines flüſſigen Körpers. Bh. Sſedlina, zábog, rmut; Vd. shoder, soderga ,smet, vsednina; Crn. frashka, grampa, nanga, sodérga, tropina; Bs. murga, muresg; Rg. mûtex; Rs. подо́нки, вы´жимки. Sedyment czyli fus ieſt materya, która przez dłuższe lub krótsze ſtanie spokoyne, z cieklizny na dno naczynia upada. Krip. 5, 468. Woda mętna, gdy ogień ią zwarzy, wiele na ten czas kału i fuzów z siebie wyrzuci. Haur Sk. 98. Swiatum wino dał, Bogu zaś lagier daruię, Moszcz światum oddał zgodny, Bogu fuz oddaię. Kulig. Her. 174. Fuz pozoſtały na spodzie ſtopionego masła. Haur Ek. Brud albo fuz oliwny. Cresc. 151., Sr. 1. woliyowe brude, woßug; Vd. frashka, grampa, droshje od oleja). Fuz od oliwy, który się na samym uſtawa spodzie. Haur. Sk. 348. Dehldruſen, Dehlhefen (cf. Uſtoiny, drożdże). FUZA. - y, ż., nota muzyczna z główką pełną, iakie są ćwierciowe, półćwierciowe i same naykrótsze i nayprędsze, eine Note mit vollem Köpfchen, eine Verteil-, Achtel-, Sechszehntelnote u. ſ. w. Fuza proſta muzyczna, ma w sobie raz wiązanych not dwie; fuza raz wiązana, ma w sobie dwa razy wiązanych dwie. Mag. Mſk. §. fuzą fig. szybko, ſschnell, eiligſt. Tak czas mi fuża uchodzi a dymem, Jużby lepiéj zarazem zoſtać Bernardynem. Rey Zw. 16. Ale ty wżdy nieboże sam na się miéy baczność, Abyś fuzą nie wyszła ta rtwa zacna młodość. ib. 29. FUZOWY, - a, - e, od fuzów, Bodenſaß-, Hefen-. Fuzowy brud.
FUZYA, - yi, ż., FUZYIKA, - i, ż. zdrbn., z Franc., ſtrzelba, flinta, eine Flinte. Vd. puksha, pushka, Ross. Фузея´, Фузеи̑ка.
FYN ob. Fin.
