Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/137

Ta strona została przepisana.
Ytr 90 0,004 0,000036
Cer (Ce’’’) 140 0,005 0,000036
III Bar 136 0,08 0,0006
Cer (Ce’’) 140 0,062 0,0004
Tor 231 0,034 0,00014
Magnez 24 0,97 0,04
Żelazo (Fe’’) 56 0,32 0,0057
Nikiel 58 0,18 0,003
Kobalt 58 0,17 0,003
Miedź 63 0,17 0,0027
IV Cynk 65 0,18 0,0024
Kadm 112 0,085 0,00075
V Wapień 40 0,50 0,125
Stront 87 0,37 0,004
VI Palad 106 0,008 0,125
Platyna 195 0,027 0,00013


Dane zostały otrzymane przy bardzo nielicznych doświadczeniach z królikami w warunkach dość prymitywnych (wstrzykiwanie dożylne rozpuszczalnych soli), nie można ich przeto uważać za rozstrzygające. Są w nich oczywiste błędy, jak np. zbytnia jadowitość żelaza, większa od baru, za duża jadowitość strontu, większa od magnezu i t. p. lecz zasadę Black’a stwierdziły dalsze doświadczenia.
Następne ściślejsze doświadczenia wykazały, że do ustalenia działania ciężkich metalów jonizowane ich sole zupełnie są nieużyteczne, ponieważ tworzą z białkiem krwi i tkanek nierozpuszczalne albuminaty; niezjonizowanych zaś ich związków nie można porównywać ze zjonizowanemi, jak np. z solami metali alkalicznych lub ziem alkalicznych.
Dlatego w studjach nad działaniem jonów, prace naukowe doby ostatniej ograniczają się do badania wpływu jonów na czynność pewnych narządów odosobnionych (przeważnie serca żaby), lub na przebieg rozwoju poczwarek i jajek rozmaitych zwierząt wodnych. Z doświadczeń tych wynika, że sprawa jest bardziej