Działanie trucizn oddechowych na płuca i oskrzela jest możliwe tylko wskutek niewystarczalności narządów ochronnych i przesączania się powietrza, zawierającego wyżej omówione trucizny niewdychalne, poniżej krtani, albo wskutek tego, że dana trucizna, mogąc wywoływać miejscowe zmiany anatomiczne, nie jest dostatecznie drażniąca, żeby wywołać odpowiednie odruchy ochronne. Pierwsze jest niezbędne w takich warunkach, gdzie człowiek nie jest w stanie usunąć się natychmiast z zatrutego środowiska.
W doświadczeniach ze zwierzętami bezpośrednie działanie na głębokie części narządów oddechowych daje się łatwo uskutecznić przy pomocy tracheotomji t. j. wstawiania w tchawicę odpowiedniego kształtu rurki metalowej, otwierającej się bezpośrednio nazewnątrz i połączonej z źródłem zatrutego powietrza.
Rys. 13.
Krzywa oddechowa przy dostarczeniu pary fosgenu do głębokich części aparatu oddechowego. Wdmuchiwanie powietrza zawierającego fosgen przez kaniulę tchawiczną w ciągu 31/2 sekund wywołało odrazu przyspieszenie oddechu i zmniejszenie objętości oddechowej.
Dostarczenie tych trucizn do głębokich części narządów oddechowych wywołuje również szereg odruchów, mających jednak nieco inny charakter i jako skutek bezpośredniego działania na ścianki małych oskrzeli, skurcz ich mięśni, zdolny w pewnych wypadkach wywoływać w części ich zupełne nawet zamknięcie. Objawy zapalenia i toksycznego obrzęku płuc, najważniejszej ze zmian w zatruciu głębokich części dróg oddechowych, są w wy-
