Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/195

Ta strona została przepisana.

chodnych kwasu siarczanego, nigdy nie używano w takich rozmiarach. Technika ataku gazowego podległa później znacznym zmianom, dzięki użyciu pocisków gazowych; dla tego celu jadowitość chloru jest niewystarczająca, wskutek czego ma on obecnie już tylko znaczenie historyczne.

§ 100. Grupa fosgenu.

Wśród współczesnych środków duszących na pierwszy plan występują fosgen i inne związki tej grupy.
O znaczeniu grupy fosgenu dla celów wojennych można wnioskować z tego, że Niemcy użyli w czasie wojny 10682 tonn fosgenu i 15616 tonn palitu. We Francji ilość otrzymanego fosgenu osiągła 15800 tonn. Zakład w Edgewood wyrabiał aż do 40 tonn codziennie i za krótki czas jego czynności było dostarczono dla wojska 1616 tonn. Superpalit w większych ilościach wyrabiali tylko Niemcy. Produkcja jego osiągała 600 tonn na miesiąc.
Zasadniczą właściwością chemiczną tej grupy jest zdolność do odszczepiania pod wpływem wody kwasu solnego. Są one wszystkie tak zwanemi chlorobezwodnikami kwasów organicznych: węglowego i mrówczanego. Pochodne wyższych homologów kwasów tłuszczowych (np. kwasu octowego) mają mniej wyraźne właściwości trujące.
Kwas węglowy

CO< OH
OH

Węglan dwumetylowy

CO< CH3
CH3

Chloropochodne węglanu dwumetylowego

CO< OCH2Cl
OCH3
CO< OCHCl2
OCH3
CO< OCCl3
OCH3
CO< OCCl3
OCH2Cl
CO< OCCl3
OCCl2
CO< OCCl3
OCCl3

(najważniejsza domieszka superpalitu)

CO< O—CH2Cl
O—CH2Cl
CO< O—CHCl2
O—CHCl2
CO< O—CHCl
O—CHCl2
CO< OCH2Cl
OCCl3
CO< OCHCl2
OCCl3