w tym celu, mianowicie obojętnej mieszaniny Bergera, jest taki: pyłu cynkowego 25, tlenku cynku 20, czterochlorku węgla 50, ziemi okrzemkowej 5; albo lepiej: pyłu cynkowego 34,6, czterochlorku węgla 40,8, chlorku amonu 7, węglanu magnezu 8,3, chloranu sodu 9,3.
Podczas spalania obojętnych mieszanin powstaje szary, albo czarny dym, zawierający cząsteczki węgla, chlorku amonu i tlenku cynkowego. Żadna z tych substancyj nie jest trująca, a drażniące właściwości ich są też bardzo słabe. Skutkiem działania takiego dymu może być tylko, tak zw. antrakoza czyli pylica węglowa płuc, chorobliwe wzmożenie stanu, w którym znajdują się płuca wszystkich ludzi.
Obojętność dymów, powstałych wskutek spalania mieszanin, zawierających KClO3 i proszki metalowe, podlega jednak pewnej wątpliwości. U Koberta znajdujemy wskazówkę, że podczas spalania takich mieszanin powstają bardzo jadowite i drażniące tlenki chloru ClO2 i Cl2O4, wywołujące nietylko podrażnienie dróg oddechowych, lecz także objawy zatrucia ogólnego i przykre następstwa w postaci zaćmy (katarakty). W dymie z mieszaniny Bergera znajduje się też i fosgen.
Większej ilości dymów bojowych używano jako jednego ze środków zaczepnych. Dymy powstają przez wybuch pocisków dymowych w terenie, zajętym przez nieprzyjaciela i dlatego mogą zawierać najniebezpieczniejsze trucizny. Są to środki żrące albo trujące.
Najważniejszemi ze środków drażniąco-duszących są środki z grupy chloropikryny. Do tej grupy należą po pierwsze pewne aldehydy, mianowicie bardzo drażniący aldehyd krotonowy i używana przez Francuzów akroleina (papite) CH3CH:CH.COH i CH2:CH.COH. Podobnie, jak wszystkie aldehydy substancje te łatwo polimeryzują się (akroleina daje nierozpuszczalny biały osad disakrylu) i utleniają się i dlatego są mało wygodne do celów bojowych. Żeby zapobiec temu rozkładowi używano pewnych domieszek, mianowicie azotynu amylowego i hydrochinonu. Do nich należy również znana każdemu formalina — aldehyd mrówkowy HCOH mająca, jak wiadomo, wyraźne właściwości drażniące. Działając na ustrój wywołują one wybitne podrażnienie górnych dróg oddechowych, odruchowe zatrzymanie oddechu, łzawienie, kaszel i wymioty. Działanie na oskrzela i płuca jest niemniej wyraźne
