Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/206

związków z całkowitem odszczepieniem chloru, ale z zatrzymaniem grupy NO₂.
 CCl₃NO₂ + 3Na₂SO₃ + H₂O = 3NaCl + 3NaHSO₄ + CH(NO₂)(NaSO₃)₂.
 Odczyn ten służy do ilościowego określania zawartości chloropikryny w powietrzu.
 Z innych jej odczynów są ciekawe: 1) powstanie metylaminy przy działaniu kwasu octowego i żelaza metalicznego, 2) powstanie chlorku cyanu przy działaniu chlorku cyny i 3) powstanie guaninidyny CNH (NH₂)₂ przy gotowaniu z alkoholowem rozczynem amoniaku.
 Chloropikryna podobnie jak inne pochodne organiczne zawierające chlor, powoduje zielone zabarwienie płomienia gazu świetlnego przy obecności jej pary w gazie zapalonym nad siatką miedzianą.
 Hemoglobina w obecności chloropikryny przetwarza się w ciągu kilkudziesięciu minut w methemoglobinę, z której następnie może powstać kwaśna hematyna. Zależy to oczywiście od działania grupy NO₂, która przedtem ulega redukcji do NO.
 Co do działania na ustrój, to, ze względu na swą stałość, chloropikryna po pierwsze działa nietylko drogą wdychania, lecz również w razie wprowadzenia jej w jakikolwiek inny sposób do organizmu po drugie, wywołuje nietylko miejscowe uszkodzenia ale cały szereg objawów ogólnych.
 Należy zwrócić uwagę na to, że ciężkie zmiany w płucach powstają także w razie innych sposobów wprowadzenia (np. dożylnego), prawdopodobnie wskutek wydzielania trucizny z wydychanem powietrzem przez płuca i że zatrucie jest możliwe również przez nieuszkodzoną skórę nawet bez wywoływania jakichkolwiek zmian skórnych.
 W obecności pary chloropikryny w powietrzu, zależnie od stężenia, obserwujemy zjawiska następujące:
 chloropikryna ma charakterystyczny zapach, który można zauważyć już przy zawartości kilkutysięcznych mg na M³. Zapach ten przypomina zapach ananasów. W znaczniejszych stężeniach chloropikryna działa na rozgałęzienia nerwu trójdzielnego jako środek drażniący. Najczulszą jest spojówka oczu; w stężeniu 0,019 mg na 1 M³ (2/100.000.000), następuje wyraźne łzawienie, podrażnienie śluzówki nosa (zapach ostry), kichanie i kaszel. Dalej dołącza się skurczowe zamykanie powiek, podrażnienie oczu staje się bolesne, nie do wytrzymania i następują odruchowe wymioty, jako skutek podrażnienia gardzieli.
 W jeszcze znaczniejszych stężeniach lub po dłuższym czasie