Z początku w obecności wody powstają liczne wodziany przejściowe, temperatura podnosi się w znacznym stopniu aż do powstania pary chlorku cyny. Tworzy on gęsty biały dym i był używany w czasie wojny w znacznych ilościach, jako domieszka do chloru, a przede wszystkiem do fosgenu w pociskach („opacite“ Francuzów). Sam przez się chlorek cyny jest ciężkim bezbarwnym płynem, wrzącym w temperaturze 114°C. Ma on wyraźne żrące właściwości, dlatego też był używany jako causticum w starożytnej medycynie. Tlenek cyny SnO2 ma też żrące właściwości. Dlatego wdychanie dymu cynowego prawdopodobnie nie jest obojętne.
2) Chlorek tytanowy TiCl4 też jest bezbarwnym płynem, wrzącym temperaturze 136,4°C i rozkładającym się pod wpływem wody z powstaniem chlorowodorotlenków TiCl,3OH, TiCl2(OH)2, TiCl(OH)3 i wreszcie wodorotlenku Ti(OH4).
Według istniejących nieścisłych wskazówek ma on posiadać właściwości środka słabo-duszącego. Żadnych danych toksykologicznych o nim nie posiadamy.
3) Chlorek krzemowy SiCl4 — bezbarwny płyn, wrzący w temperaturze 59°C, tworzy pod wpływem powietrza gęsty biały dym z mieszaniny tlenku i wodorotlenku krzemu. Zwykle do chlorku krzemowego dodawano amoniaku celem równoczesnego wytworzenia salmiaku powiększającego nieprzejrzystość dymu. Taka mieszanina wytwarza jedną z najlepszych obojętnych zasłon dymowych. Z zakresu działania tlenków krzemu na ustrój zbadano mniej więcej tylko działanie rozpuszczalnych soli kwasu krzemowego. Wyniki są nieuchwytne. W każdym razie nie posiada on wyraźnych właściwości trujących.
4) Chlorek arsenu AsCl3 — również bezbarwny płyn, wrzący w temperaturze 130°C. Na powietrzu rozkłada się, tworząc pył kwasu arsenawego As2O3, znanej, bardzo czynnej trucizny i kwas solny.
Sam przez się chlorek arsenu ma wyraźne właściwości żrące. Para jego wywołuje podrażnienie spojówki, przekrwienie i obrzęk płuc. Jednak nawet w zatruciu dość znacznemi stężeniami (0,2/M3) śmierć następuje dopiero po upływie kilku dni. Chlorek arsenu był używany w wojsku rosyjskiem celem zapobiegania rozkładowi kwasu pruskiego w pociskach, a we Francji jako domieszka też i do innych środków trujących. Jako dym przesłaniający jest gorszy od omówionych wyżej.
5) Chlorek antymonawy SbCl3 krystaliczna, bezbarwna, oleista masa, która była używana w medycynie za dawnych czasów jako
Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/211
Ta strona została przepisana.