zamiany w węglanie sodu tlenu na siarkę. Wzór jego jest Na2CS3. Woda rozkłada go na siarkowodór, siarczek węgla i wodorotlenek sodu, który w dalszym ciągu wytwarza z CO2 powietrza węglan sodowy:
Na2CS3 + H2O + CO2 = CS2 + H2S + Na2CO3.
Środki narkotyczne powszechnie znane, do których można w pewnym stopniu zaliczyć też CS2 i COS są marzeniem stronników humanitarnej walki chemicznej.
Wszystkie związki organiczne, których rozpuszczalność w tłuszczach jest większa niż rozpuszczalność ich w wodzie, są obdarzone zdolnością wywoływania narkozy (teorja narkozy Owerton-Mayer’a), chwilowej nieczynności ośrodków nerwowych, rozpoczynając od kory mózgu (utrata przytomności i osłabienie mięśni), a następnie innych ośrodków, kończąc na ośrodku oddechowym i ośrodkach serca. Są to węglowodory, alkohole, etery i estry, a przedewszystkiem przetwory otrzymane przez zastępowanie w rodnikach alkoholowych wodorów chlorowcami. Przykładem mogą służyć chloroform i eter CHCl3 i (C2H5)2O. Żaden z nich jednak nie posiada tak wybitnej jadowitości, by mógł być zastosowany jako środek bojowy.
Lotne składniki pewnych roślin, lub czynne substancje otrzymane z tych roślin, dają przy spalaniu narkotyzujące albo trujące dymy.
Powszechnie znanym jest przedewszystkiem tytoń, zawierający lotny alkaloid, nikotynę. Nikotyna łatwo poddaje się destylacji i dlatego jest stałym składnikiem dymu tytoniowego. Jadowitość nikotyny jest bardzo znaczna. Dla człowieka śmiertelną dawką jest mniej więcej jedna kropla płynnej nikotyny. W dymie pozostaje nierozłożone około 75% nikotyny. Prócz tego dym ten zawiera pyridynę, czad i kwas pruski, które też nie są obojętne. Zawartość nikotyny w zwykłych gatunkach tytoniu waha się w granicach od 1 — 4%.
Objawy ostrego zatrucia nikotyną, po użyciu śmiertelnych dawek, polegają na atakach kurczów, osłupieniu, bredzeniu, następnie porażeniu serca i śmierci, zwykle w ciągu 10 — 30 sekund po zatruciu. Małe dawki powodują nudności, wymioty i biegunkę,
