Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/318

 T. s. — oznacza truciznę skórną. Podana liczba oznacza największe rozcieńczenie (w alkoholu etylowem), które jest jeszcze czynne w stosunku do człowieka (c) lub konia (k).
 T. o. — oznacza truciznę o działaniu ogólnem.
 G. w. — oznacza próg wrażliwości — najmniejsze stężenie czynne dla człowieka. G. n. — próg napastliwości — stężenie powodujące wyraźne objawy zatrucia, względnie odpowiedni odruch, zależny od właściwości trucizny. Gn. d. g. — granica napastliwości dla górnych dróg oddechowych. Gn. d. d. — granica napastliwości dla dolnych dróg oddechowych.
 St. w. ś. — stężenie względnie śmiertelne, oznacza stężenie w gramach na sześcienny metr powodujące śmierć pewnej ilości zatrutych istot, niezależne od czasu ubiegłego od chwili zatrucia.
 St. a. ś. — stężenie absolutnie śmiertelne oznacza takie stężenie, które wywołuje śmierć w ciągu pierwszych 24 godzin po zatruciu; d. let. (dosis letalis) — śmiertelna dawka.
 Czas wprowadzenia danego środka dla celów bojowych oznaczono przez arabskie cyfry na oznaczenie roku i rzymskie podające miesiące.
 Wszystkie środki wprowadzono pomiędzy 1914 i 1918 rokiem, dlatego na oznaczenie roku podano tylko dwie ostatnie cyfry. Państwa które używały danego środka oznaczono w następujący sposób:
 N — Niemcy,
 F — Francuzi,
 A — Anglicy,
 Am — Amerykanie,
 W — Włosi,
 R — Rosjanie.
 Środki istotnie używane w większych ilościach podczas wojny światowej wyróżniono przez wydrukowanie nazwy tłustym drukiem. Przy nazwie podano oznaczenie sposobu zastosowania: F — fala gazowa lub P — (bomba).
 Środki nie mające praktycznego znaczenia oznaczono przez druk petitem.
 Co do nazw maskujących trzeba podkreślić, iż po pierwsze te nazwy oznaczają zwykle nie czyste substancje a produkty techniczne lub mieszaniny, których zasadniczym składnikiem jest dany związek, a po drugie, iż niemieckie nazwy oznaczają nietylko sam środek bojowy lecz również i cel zastosowania.
 Służą one jako oznaczenia odpowiednich gatunków pocis-