Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/319

ków, których zawartość zmieniała się nawet stopniowo z biegiem wojny.
 I tak przez zielony krzyż oznaczano pociski zawierające środki duszące (przeważnie Perstoff czyli superpalit); przez błękitny krzyż pociski ze środkami drażniącemi (przedewszystkiem sternitami); przez żółty krzyż ze środkami posiadającemi właściwości długotrwałego działania, więc zwykle napełnione iperytem z temi lub innemi domieszkami.
 Chemiczne środki bojowe powstałe już po skończeniu wojny, ale posiadające takie właściwości, które tworzą z nich prawdopodobny oręż przyszłości, wyróżniono gwiazdką * umieszczoną przed nazwą.

 Acetonitril CN₃ CN. 257
 Bezbarwny płyn z eterycznym zapachem, p. w. 81, 4°; p. t. — 41° St. w. ś. 6/M³
 Aconitum 263. Tojad. Cały szereg gatunków tojadu, z których najlepiej znany jest błękitny tojad Aconitum Napellus. Spotyka się w górach środkowej Europy. Wszystkie te rośliny zawierają alkaloidy podobne do akonityny (Z Ac. Napellus) C₃₄H₄₇NO₁₁, jednej z trucizn najmocniejszych ze znanych wogóle. Dawka bezwzględnie śmiertelna dla człowieka od 0,003, dla konia 0,004.
 * Adamsyt P. francuska nazwa maskująca = chlorek fenilarsazyny = dwufenyloamino chloroarsyna Dr. St. 211, 220, 223.
 Akonityna 263. Szereg bardzo do siebie podobnych alkaloidów z rozmaitych gatunków Aconitum, mianowicie: A. Napellus, A. Lycoctonum, A. ferox, A. chasmanthum, A. spicatum i A Fischeri. Są wszystkie one połączeniami zasadniczego ugrupowania C₂₁H₂₉NO₅ lub C₂₁H₂₇NO₄, z kilku ugrupowaniami metoksylowemi O, CH i organicznemi kwasami. Najczynniejszą trucizną jest pseudakonityna z Aconitum ferox (Azja środkowa).
 Akroleina P. CH₂:CH. COH.
 93, 94. 125, 176, 178, 182, 198, 207, 209, 210. Aldehyd akrylowy. Papite (francuska nazwa maskująca).
 P. w. 52°,4; d. 1,3; d/p 1,9. Rozpuszcza się w wodzie w stosunku 1:2. D.; Dr. d. g.; Dr. d. d.; Dr. L.; T. o.; G. w. 0,001/M³, G. n. 0,025/M³; St. w. ś. 0,25/M³ (królik). St. a. ś. 0,5/M³ (pies, królik, świnka morska) F. 16.X.
 Aldehyd akrylowy p. Akroleina.
 Aldehyd krotonowy CH₃.CH: CH.COH 182, 198.
 Płyn rozpuszczalny w wodzie o żrącym zapachu; p. w. 104°. Proponowany w r. 1916 we Francji.