46. Flury F. Ueber Kampfgasvergiftungen. (Lokal reizende Arsenverbindungen). Zeitschrift f. d. gesammte experimentelle Medicin. Bd. XIII.
1922 r.
47. Clerc A. et Ramond L. Les intoxications par les gaz de guerre. Nouveau traité de medicine p. Roger, Widal et Teissier. Fasc. VI. Intoxications. Paris. (Masson). 1922.
48. Nordmann C. La guerre de gaz et l’avenir. Revue de deux Mondes. 1922.
49. Thorne. The Riddle of the Rhine. The New-York Times Book. 1922.
1923 r.
50. Schwarte M. Die Technik im Zukunftskriege. Charrottenburg. 1923.
1924 r.
51. Haber F. Die Chemie im Kriege.
52. „ „ Zur Geschichte des Gaskampfes. Berlin. 1924.
53. Fiszman I. Gazowaja wojna. Pietierburg. 1924.
54. Aksionow A. Bojewyje otrawlajuszczija weszczestwa. Moskwa. 1924.
1925 r.
55. Hanslian und Bergendorff. Der chemische Krieg. Berlin. 1925.
56. Vedder E. The medical aspects of chemical warfare with a chapter on the naval medical aspects of chemical warfare by D. Walton. Baltimore 1925.
Oprócz tych źródeł obfita ilość artykułów francuskich badaczy A. Mayera, Tissota, Guignarda, Acharda i innych znajduje się w Comptees-rendues de l’Academie des Sciences, jak również w rządowych wydaniach angielskich i amerykańskich. (Oficial History of the War. London. 1923. Chemical Warfare Medical Committees Reports, 1918. Journ. Royal Army Med. Corps. 1915 — 1919).
W literaturze polskiej jedynemi poważniejszemi pracami są p. płk. Z. Wojnicz-Sianożęckiego (Chemja materjałów bojowych) i płk. S. Marzeckiego (Ogólne zasady toksykologji oraz
Strona:PL Lindeman-Toksykologja chemicznych środków bojowych.djvu/340
Ta strona została przepisana.