Strona:PL London - Martin Eden 1937.djvu/134

nie — brzmiała odpowiedź — niezależnie od tego, czy ostatecznie zostanie pan pisarzem, czy też nie. Gruntowne wykształcenie niezbędne jest dla każdego zawodu; nie może być ono pobieżne, ani fragmentaryczne. Powinien pan systematycznie przejść szkoły.
 — Tak — zaczął, ale panienka przerwała, kończąc myśl.
 — ...Rozumie się, może pan przytem pisać.
 — Zmuszony będę pisać — zauważył chmurnie.
 — Dlaczego? — spojrzała zdziwiona. Nie podobał jej się upór, z jakim Martin powracał do raz powziętej myśli.
 — Dlatego, że bez pisania nie będzie wogóle szkoły, ani uniwersytetu. Muszę przecież z czegoś żyć, kupować książki, ubranie, no... wogóle... wie pani...
 — Ach, zapomniałam, — uśmiechnęła się. — Dlaczegóż nie urodził się pan kapitalistą?!
 — Wolę mieć zdrowie i zdolności, — odrzekł, — gwiżdżę na flotę! Zarobię kapitał, jaki zechcę. Ale tamto potrzebne mi jest, żeby dosięgnąć... — Niewiele brakowało, żeby wypalił „pani“, ale pomiarkował się w porę i wyrzekł niezręcznie: „swego celu“.
 — Ach, na litość Boską, proszę nie mówić „gwiżdżę na flotę“! Cóż za żargon! Fi donc...
 Chłopak zaczerwienił się i wyjąkał: — Racja, zawsze bardzo proszę o każdą uwagę...
 — Owszem, z przyjemnością — odrzekła nie-