Strona:PL London - Martin Eden 1937.djvu/163

tak czysto rzeźbiona, jak kamea. I oczy też bardzo piękne.
 — Tak pani sądzi? — rzucił Martin obojętnie; dla niego istniała jedna tylko piękna kobieta na ziemi, a ta raczyła iść obok, z rączką wspartą na jego ramieniu.
 — Czy tak sądzę? Ależ panie Eden, gdyby ta dziewczyna miała jakie takie pojęcie o ubieraniu się, i gdyby nauczono ją ładnych ruchów, oczarowałaby zarówno pana, jak wszystkich zresztą mężczyzn.
 — Należałoby przedtem nauczyć ją mówić — zauważył — inaczej oczarowani mężczyźni nie zrozumieliby jej zupełnie. Pewien jestem, że pani nie wiedziałaby, co znaczy każde z jej „naturalnych“ wyrażeń.
 — Nonsens! Pan jest równie nieznośny jak Artur, kiedy chce postawić na swoim.
 — Zapomina pani, jak pięknie mówiłem ja sam, kiedyśmy się poznali. Od tego czasu nauczyłem się właściwie nowego języka. Dawniej mówiłem tak, jak dziś mówi ta dziewczyna; dzisiaj zaś pokusić się mogę o tłumaczenie w pani języku, dlaczego pani nie zrozumie tamtej mowy. A czy pani wie, dlaczego ta dziewczyna tak krzywo się trzyma? Dawniej nie myślałem o takich rzeczach, lecz teraz myślę i zaczynam rozumieć... niejedno.
 — Więc dlaczegóż?
 — Dlatego, że całemi latami pracowała przy maszynie. Młode ciało jest plastyczne, ciężka praca ura-