Strona:PL London - Martin Eden 1937.djvu/28

jak to pan robi. Dlatego właśnie nie umiem o nich mówić. Czuję się jak szturman, zbłąkany na obcej wodzie, bez mapy i busoli. Ale bardzo chciałbym spróbować zdybać to, czego nie posiadam. Może pani mogłaby mi dopomóc? Jakim sposobem nauczyła się pani tylu rzeczy?
 — Chodziłam do szkoły, uczyłam się sama — odrzekła.
 — Ja również chodziłem do szkółki, jakem był mały bąk — próbował oponować Martin.
 — Tak, ale ja mówię o szkole średniej i o uniwersytecie.
 — Pani chodziła na uniwersytet? — zapytał z nabożnem zdumieniem. Poczuł, że Ruth odsunęła się od niego przynajmniej o miljon mil.
 — Obecnie chodzę również. Studjuję specjalnie angielski.
 Nie zrozumiał, co znaczy „studjować angielski“, ale zanotował sobie w myśli jeszcze i tę lukę swego wykształcenia i przeszedł nad tem do porządku.
 — Jak długo musiałbym się uczyć, żeby trafić na uniwersytet?
 Uśmiechnęła się zachęcająco wobec takiego zapału i odrzekła:
 — To zależy od tego, ile pan już umie. W szkole średniej pan zapewne nie był? No, naturalnie. Ale szkołę elementarną pan skończył?
 — Zostało mi dwa lata do końca, kiedy ją cisnąłem — odrzekł. — Ale zawsze uczyłem się dobrze — dodał z pośpiechem.